Etymologisch betekent het woord vélocimane letterlijk « wiens handen snel bewegen ». In de 18e en 19e eeuw werd deze term gebruikt om een jongleur aan te duiden.
It is daft, delirious, edge-of-your-seat stuff.
Les Vélocimanes ontwikkelen, produceren en verspreiden jongleervoorstellingen. Meer bepaald creëren wij voorstellingen van jongleurs. Dat wil zeggen: zelfs wanneer het jongleren in sommige creaties nauwelijks zichtbaar lijkt, draagt elk stuk toch de stempel van zijn makers, die zich in de eerste plaats als jongleurs beschouwen. De relatie tot het object, die centraal staat in onze praktijk, wordt gevoed door een geheel van manipulatietechnieken en het opbouwen van routines, wat onze eigenheid vormt. Ook al wijkt ons werk soms veraf van een meer traditionele benadering van jongleren.