KANO

Het staat vast. Ze zullen vertrekken. Vluchtelingen voor de ene, migranten voor de ander. De anderen, dat zijn zij. Twee mannen, twee vrouwen…ah, en ook een viool, maar telt die wel mee? Of ook niet? Met drie, verstrengeld als vier. Drie reizen, drie verhalen, evenveel lichamen en éénzelfde boot. Daarenboven een viool, maar laten we die niet meerekenen. Ze zullen met vier zijn, en ze zullen vertrekken. Zonder geroffel, zonder geschal, enkel een vleugje herkenning. Een streepje viool, in ongekende verten.